Mijn moeder had mij, goed bedoeld, voor mijn verjaardag een cadeau gegeven, Ik vroeg om twee wissels voor mijn spoorbaan, maar kreeg twee kruisingen. Hier had ik niet veel aan.

Voor iedere kruising waren vier wissels nodig. Dus werd mijn verzoek vertaald in een probleem om acht wissels. Een onbegonnen zaak. Toch heeft zij hier iets van geleerd. Bij een volgende verjaardag vroeg ik om een uitbreiding op mijn Meccanodoos.

Zij heeft een vriendje van me gevraagd of hij haar wilde helpen om mijn verzoek om een verjaardagscadeau te vervullen. Hij woonde op de hoek van de Witte Veerstraat en de Herderskindstraat. Zij gaf hem 25 gulden mee en het verzoek of ik bij de speelgoedzaak van Woudt aan de Raadhuisstraat in Koog aan de Zaan iets wilde uitzoeken dat mij een goed plan leek. Ik wist niet goed hoe ik zijn vraag op een aanvulling op mijn Meccano moest invullen. Het was toch zijn keus? Uiteindelijk heb ik gekozen voor een verzameling “platen” uit de catalogus. Bij thuiskomst wilde hij niet de nieuwe verworvenheden uittesten. Ik vond dit maar vreemd. Als je net iets hebt gekregen dan wil je er toch mee spelen?

Later bleek ik mijn keus te krijgen als verjaardagscadeau. Het ligt nog steeds op mijn zolder, Meccano, tijdloos. In 1963 kreeg ik van mijn vader een locomotief voor mijn modelbaan. Het doosje vermeldt: “Woudt, 1963, prijs 53 gulden”. Het object is nu, vele jaren later, een collectors-item, de groene Zweedse DJ5 van Märklin, van 53 gulden in ’63 naar 800 euro nu. Welke bank geeft je deze rente?